ชื่อ : จารุพิชญ์ อัคคีศิริวัฒนานุกูล / เจย์เดน
แอคทวิต : @JAYDEN_JD_
ตำแหน่ง : นักเรียน Entertainer
เพศรอง : อัลฟ่า ฟีโรโมน : กุหลาบดำ
ส่วนสูง : 178 cm. น้ำหนัก : 66 kg.
สีที่ชอบ : ดำแดง สีประจำตัว : ดำแดง
สัญลักษณ์ประจำตัว : สิงโตขาว
เชื้อสาย : ตระกูลอัคคีศิริวัฒนานุกูลที่ใหญ่โตในประเทศ
ประวัติ : สวัสดีครับ ผมมีนามว่า โจนาธาน (JONATHAN) ซึ่งแปลว่าของขวัญแห่งประเจ้า ชื่อของผมเหมือนเจ้าชายเลยใช่มั้ยครับ แต่ชื่อนี้เป็นชื่อที่คนนอกหรือเวลาออกไปข้างนอกจะใช้เรียกเท่านั้น ผมเกริ่นมาขนาดนี้คงรู้แล้วใช่มั้ยครับว่าผมนั้นไม่ได้มีแค่ชื่อเดียว ถ้าคุณคิดแบบนั้นมันก็ต้องเป็นแบบนั้นอยู่แล้ว อีกชื่อนึงของผมคือ " เจย์เดน " อ่า...ชื่อนี้มีแค่ไม่กี่คนหรอกครับที่ผมจะอนุญาตให้เค้าเรียกได้ เพราะผมคิดว่าต้องสนิทจริงๆ ผมเป็นคนที่มีรูปร่างที่สูง หน้าตาผมก็พอใช้ได้แต่จัดอยู่ในส่วนว่าหล่อเลยล่ะครับ เบ้าหน้าได้พ่อผมมาเต็มๆก็งี้
ครอบครัวผมเป็นตระกูลที่ใหญ่โตพอตัว แต่ก็เป็นครอบครัวที่อบอุ่นและมีความสุข มีสมาชิกกันอยู่5คน พ่อแม่ พี่ชาย พี่สาว และแน่นอนครับผมเป็นคนสุดท้อง ที่มีอายุเพียงแค่18 ปี ทุกคนล้วนมีหน้าที่การงานที่ดีหมด แต่ผมนี่สิครับยังเรียนอยู่เลย ส่วนนิสัยนั้นอ่า...จะว่ายังไงดีล่ะ พยายามนึกภาพตามไปก็แล้วกัน เมื่อก่อนผมเป็นคนยิ้มง่าย ยิ้มทีนึงคือเห็นฟันกระต่าย (มีคนว่าผมแบบนั้น) ขี้เล่น ชอบหยอกล้อ และค่อนข้างเจ้าชู้ แต่พอมาวันนึงที่ทำให้ผมเปลี่ยนไปต้นเหตุก็เพราะคนที่ผมไว้ใจมากที่สุดนั่นหักหลัง.... ใช่ครับเค้าหักหลังผม จากเป็นคนที่ชอบยิ้มก็กลายเป็นนิ่งๆ เย็นชา ไม่ค่อยสุงสิงกับใครเท่าไหร่ พูดน้อย ชอบเก็บตัว แต่สิ่งที่ไม่เปลี่ยนคือชอบใจอ่อนและความอบอุ่นถึงนิสัยข้างต้นผมจะดูน่ากลัวแต่ผมก็คงไม่ใจร้ายขนาดนั้นหรอก ปัจจุบันมีเพื่อน3คน ทำไมนิสัยผมเป็นขนาดนี้ถึงมีเพื่อนตั้ง3คนหรอครับ หึ ก็ไม่ยากเพราะเราต่างชอบสิ่งที่เหมือนกันนั่นก็คือเสียงดนตรีและการร้องเพลงยังไงล่ะ เพราะดนตรีเป็นสิ่งที่ทำแล้วสร้างความผ่อนคลายให้ตัวผมอย่างมาก
" เจย์เดน!!!!! .ตะโกน .สะดุ้ง อ่าอีกแล้วสินะพี่ชายคนนี้ วันหยุดทีไรความสงบสุขหายไปทุกที เห้อ~.ส่ายหัว "
ใช่ครับนั่นคือเสียงตะโกนของพี่เจคอปพี่ชายผมเอง งั้นไว้คุยกันใหม่นะครับ แล้วร่างหนาก็ได้ลุกขึ้นจากเก้าอี้ที่นั่งอยู่ก่อนจะเดินออกไปหาพี่ชายของเขา
" มาแล้วครับ มีอะไรรึปล่าวเรียกซะลั่นบ้านเชียว " ผมถามออกไปด้วยความสงสัย
" มาแล้วหรอนั่งก่อนสิมีคนจะขอพบ " เมื่อได้ยินแบบนั้นร่างหนาอย่างเจย์เดนได้ขมวดคิ้วเป็นปมสงสัยว่าใครกันที่อยากพบเรา จึงหันกลับไปถามพี่ชายของตน
" พี่รู้มั้ยครับว่าใคร " เจคอปผู้เป็นพี่จึงเงยหน้าขึ้นมาจากทรส.แล้วหันมองน้องชายตัวเองแล้วตอบกลับมาว่า
" เขาใกล้จะถึงแล้วเลิกสงสัยเถอะเดี๋ยวก็รู้ว่าเค้าคนนั้นเป็นใคร " เมื่อพูดเสร็จก็ยิ้มมาให้ผู้เป็นน้อง ผมที่ได้ยินแบบนั้นก็พยักหน้าเพื่อเป็นการตอบกลับว่าเข้าใจแล้ว
5 นาทีผ่านไป
" รอนานมั้ยคะ " เสียงของผู้มาใหม่ที่มาก่อนจะให้เห็นตัวเจ้าของเสียง พร้อมกลับกระดาษบางอย่างที่อยู่ในมือ
" !!! " ผมตกใจมากเมื่อเห็นเธอ เธอคือน้องสาวข้างบ้านของผมตอนเด็กที่มีอายุรุ่นราวคราวเดียวกัน เธอมีชื่อว่าขนมถ้วย เมื่อ10ปีก่อนน้องต้องย้ายบ้านไปเรียนต่างประเทศผมได้ยินแค่ข่าวคราวของเธอ แต่ไม่มีโอกาสได้เจอเธอเลย แต่ผมก็หวังว่าสักวันเราต้องได้เจอกันอีก และวันนี้ก็มาถึงน้องกลับมาหาพวกเราอีกครั้งผมดีใจมากจนเผลอยิ้มออกมา
" ช็อกไปแล้วมั้งน่ะ " พี่เจคอปพูด
" บ้าหน่าพี่ผมแค่ตกใจนิดหน่อยไม่คิดว่าน้องจะกลับมา แล้วนี่เราเป็นไงบ้างสบายดีใช่มั้ยสวยขนาดนี้มีใครมาจีบน้องพี่รึปล่าว " ผมหันไปมองเธอแล้วส่งยิ้มอ่อนโยน
" สบายดีค่ะพี่เจย์เดน หนูสวยตั้งแต่เด็กพี่ก็รู้แต่เรื่องแฟนนั้นหนูคบกับเค้าได้สักพักแล้วค่ะ " เธอตอบมาอย่างนั้นพร้อมกับรอยยิ้มที่เขินอาย ผมเห็นแบบนั้นก็เอ็นดูขึ้นไปอีกพร้อมกับอวยพรให้เธอคบกับเขานานๆ
" แต่พี่คะ!! หนมมีเรื่องจะขอค่ะ หนมมาเรียนที่นี่เลยจะให้พี่ไปเรียนด้วย แต่โรงเรียนนี้เป็นรร.ที่ต้องได้รับจดหมายชวนไปสมัครเท่านั้นถึงจะลองไปสมัครได้ " เธอชวนผมพร้อมยื่นใบสมัครให้ผม ผมที่ได้ยินแบบนั้นก็เริ่มขมวดคิ้วและมีความรู้สึกที่แปลกมากๆ แต่ในเมื่อน้องชวนแล้วผมก็ยินดีตอบตกลง น้องจึงขอบคุณผมยกใหญ่คุยกันสักพักน้องก็ขอตัวกลับและหวังว่าเปิดเรียนเราจะได้เจอกัน
" พี่จีนัสและพ่อแม่ยังไม่กลับหรอครับพี่เจคอป " ผมถามหาพี่สาวคนสวยและพ่อแม่ของผมที่เวลาเย็นแล้วยังไม่กลับ
" กำลังกลับตอนนี้ใกล้ถึงแล้วล่ะ " เมื่อได้คำตอบผมก็พยักหน้า และต่างคนต่างแยกย้ายเข้าห้องตัวเอง
E-A-B-O เวิร์สอคาเดมี่
คุณคือผู้โชคดีที่ทางมหาลัยเห็นพรสวรรค์ด้านเอ็นเตอร์เทรนในตัวของคุณจึงอยากเชิญให้คุณเข้ามาสมัครมาเรียนที่มหาลัยของเราน้อยคนนักที่จะมีโอกาสมาเรียนที่นี่แต่พวกเราไม่ได้บังคับคุณถ้าคุณสมัครใจก็กรอกข้อมูลรายละเอียดด้านล่างได้เลยครับ ถ้ารายละเอียดคุณดูเข้าตาผอ.ทางเราจะส่งจดหมายไปอีกทีพร้อมรายละเอียด ใช่ครับผมกำลังนั่งอ่านกระดาษที่น้องผมให้ผมมา เมื่ออ่านจบผมก็รีบกรอกใบสมัครแล้วนำไปส่ง
( 3 วันต่อมา )
ผมที่กำลังนอนฟังเพลงอยู่บนเตียงในห้องนอนสีดำอย่างสบายใจก็มีกระดาษใบหนึ่งปลิ้วเข้ามา ด้วยความสงสัยผมจึงเปิดอ่านดู
"ยินดีด้วยครับ ต่อไปนี้คุณคือนักเรียนของทาง เวิร์สอคาเดมี่ ขอให้เตรียมใจให้พร้อมที่จะไปโชว์ความสามารถของคุณให้ทุกคนรู้ และเก็บของไปอยู่กับทางเราด้วยครับ พรุ่งนี้จะมีรถไปรับคุณที่หน้าบ้านแล้วเจอกันครับ "
เมื่ออ่านจบกระดาษใบนั้นก็ได้หายไปแต่ผมไม่ได้สนใจหรอกครับ ผมดีใจและไปบอกทุกคนในบ้านถึงตอนแรกพ่อกับแม่ท่านไม่ค่อยโอเคเท่าไหร่แต่พวกพี่ๆก็ช่วยพูดให้ ท่านเลยยินดีถ้ามันเป็นความสุขของผมและคงเป็นสิ่งที่ทำให้ผมกลับมาร่าเริงอีกครั้ง และแน่นอนครับเช้าต่อมาผมต้องเดินทางออกจากบ้านกับรถที่ทางมหาลัยส่งมารับ ก่อนไปผมได้กอดครอบครัวของผมมันเป็นความอบอุ่นที่หาไม่ได้และหวังว่าทางข้างหน้าที่ผมเลือกด้วยตนเองจะเป็นสิ่งที่ดีสำหรับตัวของผม และเป็นจุดเริ่มต้นของอะไรหลายๆอย่างในอนาคตผม
ผลงานต่างๆ :